یادداشت | "زبان یا زیان" مسأله این است

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی رسا، اگر چه در گذشته های نه چندان دور، زبان آموزی برای طلاب امری خلاف عرف به شمار می رفت و حتی برخی با تمام توان با آن مخالفت می کردند اما امروزه اوضاع به گونه ی دیگری شده است. اکنون نه تنها طلبه ها آزادانه زبان می آموزند؛ بلکه خود حوزه بر گسترش چنین مراکزی تاکید دارد و به تربیت طلاب زبان دان مشغول است!

یادگیری زبان های خارجی اگر چه یک فرصت استثنایی در اختیار طلاب قرار می دهد تا پیام دین را به گوش مردم جهان برسانند؛ اما از آن سو خود درگیر چالش ها و مخاطراتی است که اگر بدان ها به خوبی توجه نشود، نه تنها ابزاری برای گسترش تبلیغ نخواهد بود بلکه خود به یک چالش بر سر ایفای نقش تبلیغی طلاب تبدیل خواهد گشت!

در کلاس های زبان به خصوص آن ها که به نیت تقویت مکالمه تشکیل شده اند ـ بیشترشان این گونه اند ـ گاهی زبان آموز چنان درگیر یادگیری اصطلاحات و ساختارهای غیر رسمی و محاوره ای می شود که فلسفه و هدف اصلی زبان آموزی را فراموش می کند. به گونه ای که گویا از ابتداء، خود زبان خارجی هدف بوده است و نه تبلیغ دین.

کم نیستند طلابی که پس از آغاز فرآیند زبان آموزی، کم کم از درس و بحث و آیه و روایت و ... کاملا جدا شدند و عمده ی وقت شان را برای مطالعه ی داستان های خارجی، مشاهده ی فیلم و انیمیشن مربوط به آن زبان و سایر تمرین های زبانی صرف کردند و فراموش کردند بنا بود زبان، ابزاری باشد برای انتقال معارف دین نه هدف اصلی از حوزه آمدن!

 بررسی سخنرانان و مبلغان موفق غیر بومی نیز«non native» نشان می‌دهد برای موفقیت در امر خطابه و تبلیغ، دانستن اصطلاحات غیر رسمی مردم و یا داشتن لهجه اصیل چندان نیاز نیست. نمونه ی آن دکتر ذاکر نایک است که انگلیسی را با لهجه ی هندی صحبت و در تبلیغ عقیده ای که به پندار خودش حق است بسیار موفق عمل می کند. جالب اینجاست که به سختی می توان اثری از اصطلاحات غیر رسمی«informal» و ضرب المثل های متداول بین انگلیسی زبانان در سخنرانی هایش یافت. در عین حال او در تبلیغ عقیده خودش بسیار تاثیرگذار است و سخنرانی هایش مخاطب چند هزار نفری دارد.(1)

به هر حال امیدواریم مسئولان محترم حوزه که تاکنون در بحث گسترش زبان آموزی عملکرد نسبتا موفقی داشته اند به این نکات ریز و البته بسیار کاربردی و مهم توجه داشته باشند تا ان شاء الله در آینده، طلاب زبان دانی را شاهد باشیم که هم زمان با زبان آموزی از تعلّم هم غافل نشده اند و قادرند مفاهیم دینی و مذهبی خودشان را به زبان خارجی به گوش مردم جهان برسانند./918/ی704/س

علی بهاری

(1)مراد نویسنده، تایید اعتقادات این فرد نیست.